"Witam! Tak czytam internet i zastanawiam się, czy ludzie nie mają w życiu większych problemów? Tylko wyszukają sobie ich na siłę? Ogarnęła nas paranoja strachu, ale przed czym? Pewnie mnie ludzie zlinczują, że olewam sprawę, ale tak nie jest. Owszem, izolujmy się, zadbajmy o tych najbardziej narażonych. Tylko zauważmy, że problemy ekonomiczne będą o wiele gorsze i dłuższe, niż ta epidemia.
W całej tej panice zapomnieliśmy, że na całym świecie umierają dorośli i dzieci. Umierają na raka i inne straszne choroby, które niszczą ich w bólu miesiącami, a nawet latami. Choroby te niszczą również psychicznie ich rodziny.
W świecie FAKE NEWSÓW ciężko powiedzieć, co jest prawdą, a co nie. Wystarczy wyłączyć kłamliwą telewizję, wziąć głęboki oddech i poczytać statystyki tej choroby na tle innych chorób. Jedyna jej przewaga to duża zaraźliwość.
Gdyby nie telewizja, radio i internet...
Pomyślmy teraz - gdyby nie TV, radio i internet... Cofnijmy się o kilkanaście lat. Każdy z nas żyłby normalnie, pracował, tylko jakieś pojedyncze plotki by do nas docierały. Zauważcie, że w całej tej propagandzie błędnych wiadomości, każdy z nas mówi - kolega, koleżanki, kuzynka ma siostrę, która widziała albo jej powiedzieli - nikt tak naprawdę nie ma wiadomości z pierwszej ręki - a jak ma, to też często od osób spanikowanych, mało racjonalnie myślących lub chcących was tym bardziej zdenerwować. Dlaczego w Chinach spadają statystyki zarażonych? Może dlatego, że kto miał być chory już jest, więc nie przybywa nowych. To moje zdanie, być może błędne.
Będę żyć czy umrę?
Sam w swojej rodzinie napatrzyłem się, jak wygląda śmierć osoby chorej na raka. Sam też niedawno byłem dawcą dla osoby potrzebującej mojego szpiku. Oddając komórki człowiek myśli, że ta osoba może leży od miesięcy czekając właśnie na mnie, na bliźniaka genetycznego? Może myśli tej osoby ciągle oscylują między BĘDĘ ŻYĆ? a CZY UMRĘ? A jeżeli mam umrzeć, to dlaczego tak długo to trwa, dlaczego tak bardzo boli? I tak dzień za dniem. Jedni walczą do końca, inni poddają się i czekają na swój koniec, chcieliby nawet skończyć ze sobą, ale nawet na to nie mają siły. Na taką osobę patrzą z bezradnością żona, mąż, dzieci...
To tylko jeden przykład z setek tysięcy całego świata, jednak nikt o tym nie mówi, nikt się nad tym nie zastanawia, a my w panice kupujemy ryż, makaron, papier toaletowy i inne towary za zawyżone ceny, bo łapczywe koncerny chcą na naszym strachu się dorobić. Później połowę wyrzucimy, a gdzieś na świecie leży małe dziecko, którego nikt nie będzie leczył na COVID-19, bo nikomu to dziecko nie jest potrzebne..., a jego jedynym marzeniem jest zjeść przysłowiową kromkę chleba, napić się wody.
Koniec świata kiedyś nadejdzie...
Więc zastanówmy się nad tym wszystkim, bo z jednej strony śmiać mi się chce, a z drugiej boję się ludzkiej głupoty przejawiającej się w wypisywaniu komentarzy pt. „koniec świata, nadejdzie śmierć”, bo ona w końcu nadejdzie. Po każdego z nas w zupełnie innym czasie i dla niektórych dużo gorsza...
A co do koronawirusa COVID-19, to moim zdaniem, nawet jeśli ktoś go wypuścił specjalnie, to po to tylko, żeby nas straszyć, bo zastraszonymi ludźmi łatwiej się manipuluje. Przepraszam za stwierdzenie, ale dzisiejszy świat jest brutalny. Jednostki stare i słabe odpadną, bo nie są produktywne. Zapewne właśnie o to chodzi, bo dzisiejszą potęgą państwa nie jest wojsko czy siła, lecz gospodarka, którą spowalniają właśnie wspomniane osoby.
Powtarzam - nie ignoruję zagrożenia epidemii - wytykam tylko naiwność w wiarę w fałszywe wiadomości i zbędną panikę. Właśnie nadszedł czas, żeby zastanowić się, co jest dla nas ważne. Tylko, że gdy za jakiś czas to wszystko opadnie, z tego zastanawiania się wyjdzie tyle samo, co z noworocznych postanowień".
Czytelnik z Malborka
